Asperger’s Syndrome มันคือโรคแบบไหน

Asperger’s Syndrome อาจเป็นโรคที่คนไทยไม่ค่อยคุ้นเคย หรือได้ยินชื่อกันมากสักเท่าไหร่นัก โดยมันเป็นโรคที่ระบบประสาทผิดปกติ จัดอยู่ในกลุ่ม Autistic โดยโรคนี้ได้รับการรายงานออกมาอย่างเป็นทางการครั้งแรก ปี ค.ศ. 1940 โดยฝีมือของคุณหมอ Hans Asperger กุมารแพทย์ชาวออสเตรีย คุณหมอพบว่าคนไข้ของเขาส่วนใหญ่ ที่เป็นเด็กผู้ชายมักมีความเฉลียวฉลาด และสติปัญญา อยู่ในเกณฑ์ปกติ แต่กลับมีปัญหาเรื่องการเข้าสังคม อีกทั้งยังมีพฤติกรรมหมกมุ่น ชอบทำอะไรซ้ำไปซ้ำมา ไม่รู้ว่าจะอยู่ร่วมกับคนอื่นได้อย่างไร ทั้งๆที่เขาพูดคุยสื่อสารกับคนทั่วไปได้อย่างปกติ

ข้อมูลน่าสนใจอีกเรื่องหนึ่งก็คือ ปี 2005 สถาบันวิจัยของ University of Cambridge เคยรายงานว่า “Albert Einstein” และ “Sir Isaac Newton” 2 นักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลก อาจป่วยเป็น Asperger’s Syndrome นี้ด้วย เนื่องจากอัจฉริยะทั้ง 2 คนนี้ มีพฤติกรรมหลายอย่างตรงกับอาการนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนเก็บตัว ไม่ชอบสุงสิงกับผู้อื่น และพูดคุยกับคนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่อง

ปัจจุบันพบอัตราผู้ป่วยโรค Asperger’s Syndrome รวมกับ Autistic รวมทั้งโรคที่เกี่ยวกับความผิดปกติทางประสาทอื่น ๆ ทั่วโลกประมาณ 1:1,000 ซึ่งถือว่ามีแนวโน้มสูงขึ้น คนไทยเราจึงจำเป็นต้องมีความรู้และศึกษาข้อมูลในเรื่องนี้ไว้บ้าง

Asperger’s Syndrome เกิดจากการทำงานของสมองผิดปกติ แต่ก็ยังบอกไม่ได้ว่าสาเหตุอะไร ถึงแม้จะมีงานวิจัยออกมาหลายชิ้นแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่มีหลักฐานยืนยันชัดเจน แต่เชื่อว่าน่าจะเกิดความบกพร่องของสารพันธุกรรม แต่ก็ยังบอกไม่ได้อีกว่าเกิดจากการถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นซึ่งสะสมความผิดปกติ จนมาแสดงออกในรุ่นหนึ่ง หรือเป็นการกลายพันธุ์ของยีนกันแน่

อาการของ Asperger’s Syndrome

ภาษา มีการพูดตามเกณฑ์ปกติ แต่ไม่อาจเข้าใจในเนื้อหาลึกซึ้งได้ เช่น มุกตลก , คำเปรียบเปรย , คำประชดประชันต่าง เป็นต้น

สังคม มีการแสดงออกที่แปลกกว่าเด็กวัยเดียวกัน เช่น ไม่ชอบมองหน้าเวลาพูดคุย ชอบอยู่คนเดียว ไม่ค่อยสนใจบุคคลรอบข้าง เมื่ออยากถามอะไร ก็จะพูดโพล่งออกมาทันที และไม่ค่อยรู้จักกาลเทศะ

พฤติกรรม ชอบทำอะไรซ้ำๆหมกมุ่นในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เช่น แผนที่โลก , สายรถเมล์ , วงจรไฟฟ้า , ยี่ห้อรถยนต์ ,ไดโนเสาร์ เป็นต้น โดยความสนใจอาจเปลี่ยนแปลงไปได้ตามกาลเวลา

โดยทั่วไปแล้วเด็กพวกนี้มักมีสติปัญญาดี สามารถช่วยเหลือตนเองในเรื่องต่างๆ ที่ต้องทำในชีวิตประจำวันได้ แต่สำหรับบางคนอาจมีปัญหาเรื่องไม่มีสมาธิจดจ่อกับอะไรนานๆ ได้ แต่โดยรวมพวกเขามีระดับสติปัญญาปกติ หรืออาจดีกว่าปกติด้วยซ้ำ สำหรับเด็กที่เป็นโรคนี้ ถ้าได้รับการดูแลเหมาะสม เด็กจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมตามปกติได้